به بهانه ی میلاد سراسر از نور حضرت زهرا (س)

بانوی نور:

یک عمر از دلدادگی شنیدم اما نفهمیدم چیست!نگاه به تو بانو و زندگیت دلدادگی را برایم معنا کرد،از بدو میلادت دلداده ی پدر شدی و بعدها ام ابیها گشتی،همدم و همراز پدر،آرامش پدر...و گذشت تا....................عروس پسر ابی طالب شدی و همه ی وجودت محو فاتح خیبر گشت و تا پای جان همراه دلدارت بودی و جانفشانی کردی  برایش و در حقیقت برای خدا و تو و همسرت بانو،دلداده ترین زوج عالم هستی شدید.این همه دلدادگی از کجا آمده بود بانو که خیره و حیران می کند بشریت را؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟

بانوی پاکی ها:

جاری می شوم در نامت وقتی می خوانمت،ای آشنای دل!وقتی می خوانمت غرق در یادت می شوم،یاد نمونه دختر بودنت،یاد نمونه همسر بودنت،یاد نمونه مادر بودنت و از همه  گرانبها تر،یاد نمونه عبد بودنت...

آرام می شود دلم با یادت بانو،وقتی می خوانمت گرم می شود وجود سرد من،وقتی می خوانمت رنگ گناه و خطا رخت بر می بندد از وجود من!

بانوی دلدادگی:

ولادتت بهانه ای بود برای فرشیان که فخر بفروشند  و ببالند به عظمت آسمان ها و زمین به عرشیان که همچو تویی بانو،همجنس ما زمینیان شد و این تنها نشانه ی منت و رحمت حق تعالی بود و اگر تا ابد شکر کنیم باری تعالی را بخاطر وجود تو بانو،ناچیز است و کم...افتخار ما شیعیان همین بس که تو را ای  یگانه بانوی نور و سرور زنان بهشت،مادر می خوانیم و همیشه کشکول گدایی خود را به سوی شما خاندان نور میگیریم...دریابید ما را...

بانوی من:

مرا یاد کن و دلداده ام کن،همین!

هو الودود